لیموزین آرزوها در خیابان های تهران/ اینجا مهمان هایی خاص دعوت هستند

همه این اتفاق ها مثل یک خواب شیرین برای مردجوان می ماند. به سختی از روی زمین بلند می شود، هنوز فکر می کند همه این اتفاق یک توهم پس از مصرف مواد مخدر است. اما همه این اتفاق ها واقعیت د ارد و با سوار شدن او لیموزین آروزها به مقصد جدیدی در زندگی اش می رود.

تصورش را بکنید درخیابان مشغول راه رفتن هستید که ناگهان یک خودوری شیک شش درمقابل چشمانتان ظاهر می شود. شاید ابتدا به این فکر کنید  این خودروی لوکس برای کدام آقازاده ای است. اما این خودرو برای هیچ آقازاده ای نیست. مهشید خسروی، با آن در خیابان تهران،شهری که زیر پوسته آن بعضی ها با درد و رنج ، بدهی و اعتیاد روز را شب می کنند سعی می کند با برآورده کردن یک آروزی کوچک آنها هم که شده چندساعتی را لبخند روی لبانشان بیاورد.

سالهاست که مهشید خسروی ، بخشی زیادی از زندگی خودش را برای انجام کار خیر گذاشته است.  

ماجرای ورود خانم خسروی به کارهای خیر، آن هم دختری که در تمام روزهای زندگی در خانه پدر و یا همسرش حتی یک بار هم طعم بی پولی و فقر را نشینده بود از یک خواب آغاز شد. خوابی که او را به مزار شهید پلارک کشاند و پس از آن تصمیم گرفت وارد کار خیر شود. حالا او بیش از 8 سال است که با راه اندازی خیریه فرشته های آسمانی خودش را وقف شادی و خنده کودکان کار و کارتن خواب ها و ترک اعتیاد معتادان کرده است. 

تولد یک لیموزین

خانم خیر داستان ما، کارهای خیر زیادی انجام می دهد از توزیع غذا و لباس برای کودکان کار گرفته تا پویش ختم قرآن ، از تأمین جهیزیه گرفته تا تأمین دارو  اما  این بار به خاطر لیموزین آروزها به سراغش رفته ایم. 

اما ماجرای این لمیوزین چیست؟ 

مهشید خسروی  داستان این خودروی زیبا را اینطور بازگو می کند:

ایده داشتن یک لیموزین و فراهم کردن شرایطی برای سوار کردن کارتن خواب ها در این ماشین و تصمیم گیری برای ترک کردن مواد مخدر چندسال پیش به ذهنم خطور کرد. یک روز وقتی دیدم عروس و دامادی سوار لیموزین شدند و خیلی هم خوشحال هستند این فکر به ذهنم رسید که چرا این شرایط را برای افراد معتاد و کارتن خواب فراهم نکنیم شاید همین اتفاق باعث شود به زندگی بازگردند. 

وی ادامه داد: ماجرا را با دوستانم و همسرم که در خیریه همراهی ام می کنند در میان گذاشتم ، آنها هم استقبال کردند. با کمک خیرین و دوستانم در خیریه از  دل و جان روزها کار کردیم تا اینکه لیموزین راه افتاد. 

خسروی گفت: اولین نکته و مهم ترین نکته برایمان حفظ شان و حفظ غرور این افراد بود. به خودم و همراهان بارها تاکید  کردم که تا آخرین لحظه ای که آن عزیز درکنارمان است باید مثل خواهر و برادر خودمان با او رفتار کنیم. درابتدا از طریق گرمخانه‌ها یا در پرسه‌زنی‌های شبانه در میان کارتن‌خواب‌ها، افرادی را که به معنای واقعی از زندگی فعلی‌شان خسته و دلزده بودند را پیدا کردیم و با آنها مانند یک مهمان ویژه برخورد کردیم. یعنی با یک لیموزین به دنبالشان رفتیم  و آنها شدند مهمان اختصاصی و ویژه آن شب ما.

وی درباره اتفاق هایی که پس از سوار شدن یک معتاد به خودروی لیموزین آروزها رخ می دهد اینطور می گوید: ابتدا آنها را به حمام و سلمانی می بریم و سپس لباس مناسبی به انتخاب خودشان برایشان خریداری می کنیم. وقتی سر و وضعشان آراسته و مرتب شد آنها را به رستوران می بریم  و در همه این ساعت‌ها پای حرف‌ها و درددل‌هایشان می نشینیم. در نهایت اگر مایل به ترک اعتیاد بودند آنها را به کمپ می‌سپاریم.»

مهشید خسروی می‌گوید: وقتی معتادان با سر و موی اصلاح شده و لباس شیک خودشان را در آینه می‌بینند، بازخوردهای جالبی دارند. اغلب چند دقیقه به تصویرشان در آینه خیره می‌شوند، خیلی‌هایشان گریه می‌کنند و برخی هم می‌گویند که دلشان می‌خواهد مواد را زودتر ترک کنند و به زندگی عادی برگردند تا همیشه سر و وضعشان مرتب باشد.

وی با بیان اینکه تا به امروز حدود 50 نفر از معتادان را سوار لیموزین کرده ایم گفت: بیشتر خانم هایی که معتاد بودند را سوار می کردیم. البته مردان زیادی هم سوار ماشین آروزها شده اند. هرچند خیلی ازآنها مصمم برای ترک کردن نبودند و اما همین تعداد انگشت شمار هم که موفق به ترک شدند  یعنی درکارمان موفق بودیم.

از برگزاری جشن تولد تا ماشین عروس و داماد

اما لیموزین آروزها کارهایی دیگری هم انجام می دهد. مهشید  خسروی می گوید: تا به  امروز برای چند کودک کار داخل همین ماشین جشن تولدشم را گرفتیم. 4 بار هم برای تازه داماد و عروس ها گل آرایی شد و آنها را به خانه بختشان رساند.

ما پیگیر افرادی که ترک کرده اند هستیم  

ما پیگیر مراحل ترک اعتیاد معتادان هستیم و تلاش می‌کنیم پس از ترک، شرایط مناسب زندگی را برای بازگشت این افراد به یک زندگی سالم فراهم  کنیم. این ها را مهشید خسروی می گوید و ادامه می دهد: «اغلب این افراد همه چیزشان را از دست داده‌اند و حتی خانواده هم پذیرایشان نیست. به همین دلیل وقتی از کمپ بیرون می‌آیند جایی را ندارند و کسی منتظرشان نیست و اگر همین‌طور رها شوند خیلی زود دوباره به مسیر قبل برمی‌گردند. پس خیلی مهم است که وقتی از آنها می‌خواهیم زندگی نویی را شروع کنند، حداقل در ابتدای کار کمکشان کنیم تا به شرایط عادی برگردند.» 

وی ادامه می‌دهد: «یکی از مهم‌ترین موضوعات، پیدا کردن شغل مناسب برای این افراد است که ما در این مورد از شهرداری و ارگان‌های مرتبط درخواست کمک دارم؛ چون اگر آنها شغل و درآمدی داشته باشند، راحت‌تر مسیر بهبود را طی می‌کنند. موضوع دیگر سپردن معتادان به آغوش گرم خانواده است. اگر این افراد از طرف خانواده حمایت عاطفی شوند این دوره بحرانی را زودتر پشت سر می‌گذرانند.» 

 مشکل دسترسی آسان به موادمخدر 

این بانوی خیر می گوید: «برخلاف تصور عموم، اغلب معتادان از نظر اجتماعی انسان‌های خانواده‌دار و محترمی بوده‌اند. بیشتر این افراد به خاطر ساده‌لوحی فریب خورده و معتاد شده‌اند. اگر زرنگ و به قولی هفت خط بودند درگیر اعتیاد نمی‌شدند.»

 او با ابراز تأسف از فراوانی و در دسترس بودن انواع موادمخدر می‌گوید: ‌«در حال حاضر اگر بخواهیم به نزدیک‌ترین نانوایی برویم و نان بخریم حداقل نیم ساعت طول می‌کشد، ولی دسترسی به موادمخدر سریع‌تر است. این موضوع کار خیریه‌هایی که در موضوع ترک اعتیاد فعالیت می‌کنند را دشوارتر کرده است.»