نهمین مدیرعامل پرسپولیس در ۶ سال و نیم!
به گزارش تهران بهشت؛ بسیاری از هواداران و دوستداران پرسپولیس معتقدند دوره جدید باشگاه‌شان از زمان حضور برانکو ایوانکوویچ در رأس کادر فنی و برخاستن ققنوس این تیم از خاکستر ناکامی‌هایش آغاز شده و این دوره شش ساله اخیر را دوران بعد از رنسانس می‌دانند. با این حال به موازات موفقیت‌های تیم پرسپولیس که شامل ۵ قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی جام حذفی، دو قهرمانی در سوپرجام و دو بار حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا بوده، اوضاع مدیریتی باشگاه پرسپولیس مثل دوران قبل بحرانی بوده و بی‌ثباتی در رأس باشگاه و ارکان مدیریتی آن موج زده است.
دیروز رضا درویش مدیرعامل باشگاه پرسپولیس شد و حالا او نهمین مدیرعامل در این دوران شش سال و نیمه به حساب می‌آید.
محمدحسین نژادفلاح: بعد از حضور در هیأت مدیره باشگاه پرسپولیس در دومین مقطعی که به این سمت رسید سرانجام به‌عنوان سرپرست در رأس باشگاه مشغول به کار شد. مهم‌ترین اقدام او بازگرداندن برانکو به فوتبال ایران بود، اما عمر سرپرستی‌اش طولانی نشد و ۲۷ خرداد ۹۴ جایش را به علی‌اکبر طاهری داد.
علی‌اکبر طاهری: بعد از حضور در ساپکو و صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ابتدا به هیأت مدیره پرسپولیس آمد و بعد از مدتی سرپرستی دوباره از این سمت کنار رفت و سرانجام در اواخر خرداد ۹۴ مدیرعامل پرسپولیس شد. طاهری با وجود تمام چالش‌هایی که در داستان جدایی و بازگشت طارمی، محرومیت باشگاه و حضور بازیکنان اوکراینی و گولچ داشت پشت قهرمانی‌های برانکو خودش را خیلی خوب در دل هواداران جا کرد. طاهری سه سال و ۲ ماه مدیرعامل پرسپولیس بود.
حمیدرضا گرشاسبی: گرشاسبی هم مثل طاهری ابتدا عضو هیأت مدیره باشگاه پرسپولیس بود و با اینکه ابتدا از طاهری به‌شدت حمایت می‌کرد و همراهش بود بعد‌ها که خودش به مدیرعاملی رسید به دشمن او تبدیل شد! گرشاسبی هم مثل طاهری موفق شد برانکو را حفظ کند و البته رسیدن تیم به فینال آسیا در دوران ۱۵ ماهه مدیریتی او رقم خورد، اما چالش تقسیم پاداش آسیایی برای او دردسرساز شد.
ایرج عرب: به‌عنوان قائم‌مقام گرشاسبی از حراست وزارت ورزش و جوانان وارد باشگاه پرسپولیس شد و بعد از استعفای گرشاسبی به خاطر قانون دوشغله‌ها به‌صورت اتوماتیک‌وار مدیرعامل پرسپولیس شد. شروع دوران عرب مواجه شد با یک بحران بزرگ که جدایی برانکو بود. عرب موفق شد کالدرون را به پرسپولیس بیاورد، اما جذب جونیور براندائو از شاهکار‌های مدیریت او بود. دوران مدیریت عرب هم ۱۰ ماه طول کشید.
محمدحسن انصاری‌فرد: برای دومین‌بار در شهریورماه ۹۸ به‌عنوان مدیرعامل پرسپولیس انتخاب شد، اما دوران مدیریتی او بسیار کوتاه بود و حدود شش ماه طول کشید. انصاری‌فرد خیلی زود با کالدرون و هیأت مدیره باشگاه دچار مشکلات اساسی شد و سرانجام اسفند سال ۹۸ استعفا کرد. او در این شش ماه جدا از جذب کادر فنی جدید تیم شامل یحیی و دستیارانش اقدامات دیگری هم داشت از جمله عقد قرارداد با شرکت آتیه داده پرداز به‌عنوان کارگزار، قرارداد با بانک گردشگری و البته تمدید قرارداد سه‌ساله با رادوشویچ. جذب استوکس و اوساگوانا هم از شاهکار‌های دوران مدیریتی او بود.
مهدی رسول‌پناه: به‌عنوان رئیس هیأت مدیره وارد باشگاه پرسپولیس شد و سردمدار جنگ پنهان هیأت مدیره با انصاری‌فرد بود و در نهایت خودش به‌عنوان سرپرست و بعد مدیرعامل جای او نشست. رسول پناه خیلی زود با کادر فنی و بازیکنان مهم تیم وارد چالش و دعوا‌های جدی شد و سر آخر به خاطر صحبت‌های نامتعارفش با هواداران و فیلمی که از او منتشر شد مجبور به کنار رفتن شد. دوران مدیریتی رسول‌پناه تا اوایل آبان ۹۹ و حدود ۸ ماه طول کشید.
جعفر سمیعی: او با سابقه حضور در حراست وزارت ورزش مدیرعامل پرسپولیس شد و با شعار مبارزه با فساد و ایجاد آرامش به باشگاه آمد و از نگاه هواداران و اهالی جامعه فوتبال، مدیری موفق بود اما مشکلات مالی باشگاه و چالش با مسئله کارگزار و قرارداد‌های قبلی شرایط را برای کارش سخت کرد و دیگر نتوانست با این مشکلات کنار بیاید و بی سر و صدا استعفا کرد و کنار رفت. سمیعی هم کمتر از یک سال مدیر بود و ۱۶ شهریور امسال بعد از حدود ۱۰ ماه مدیریت کنار رفت.
سیدمجید صدری: او هم ابتدا رئیس هیأت مدیره بود و در دوران سمیعی مأمور قرض از افراد حقیقی و حقوقی بود تا بلکه بدهی‌های کلان باشگاه به مربیان خارجی و اعضای تیم پرداخت شود، اما بعد از حضور به‌عنوان سرپرست باشگاه با چالش‌های عجیبی مثل بسته شدن پنجره باشگاه، جدایی رادوشویچ و سر آخر حذف تیم از لیگ قهرمانان آسیا مواجه شد.
در کنار این‌ها مسئله دیر رفتن به عربستان برای بازی با الهلال و بدقولی به اعضای تیم برای پرداخت‌های‌شان او را در قامت مدیری شکست خورده از پرسپولیس فراری داد تا دوران سه ماه و نیمه سرپرستی‌اش پایان تلخی داشته باشد.
ارسال نظر