مدیران ارتباطی، سفیران دیپلماسی شهری در دنیای امروز

تهران بهشت؛امروزه شهرها بعنوان یکی از کلیدی ترین بازیگران تعاملات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در عرصه ی بین الملل، نقش آفرینی می کنند که در دهه های اخیر اداره ی آنها از قالب سنتی خود خارج شده و وارد فاز جدیدی از حکمرانی شده است.
شهرها بعنوان کانون اصلی مراودات و تعاملات اجتماعی، محور تبادلات مهم جهانی و بستری برای هم افزایی فرهنگ ملل می باشند؛ از این رو با گسترش تکنولوژی های نوین و توسعه ی زیرساخت های ارتباطی، بستری برای قرابت و هم افزایی میان شهرها و کلانشهرها فراهم شده و دهکده ای به وسط کره ی زمین را ایجاد نموده که از آن بعنوان جهانی شدن در عصر کنونی یاد می شود.
بر همین اساس شهرداری ها و شوراهای شهری یا مدیریت های محلی که نماینده ی مستقیم افکارعمومی‌ و اراده ی شهروندان در هر کشوری می باشند، می توانند بعنوان بازوی دولت ها و حکومت ها در بهبود روابط دیپلماتیک با یکدیگر نقش برجسته‌ای ایفا نمایند تا ضمن کاهش تنش ها و تضادهای موجود، پیش برنده ی سیاست تقویت منافع و علایق شهری و شهروندی در جهت نیل به شهری هوشمند، ایمن، آزاد و سرشار از رفاه و نشاط باشند؛ هر چند در برخی از کشورها که سیستم مدیریت شهری آنها مستقل از سیاست های حاکمیت می باشد، گاه این تعامل با دولت ها دچار تعارض شده و تنها پیوند ملت ها به دور از منازعات و ملاحظات سیاسی را به همراه دارد. از این رو می توان از دیپلماسی شهری بعنوان حلقه ی اتصال فرهنگ ملت ها به دور از سیاست های کلان دولتمردان نام برد.
انعقاد پیمان خواهر خواندگی میان شهرها، تشکیل مجامعی شهرداران آسیایی و شهرداران طرفدار صلح، برگزاری نشست ها و کارگاه های فرهنگی، هنری از جمله مزایای ارتباط و تعامل میان مدیران شهری است که تا کنون توانسته موجبات تقریب مذاهب، ادیان، فرهنگ ها و منافع مشترک مالی و اقتصادی در پروژه های شهری را رقم بزند.
در همین راستا می بایست به این مهم اشاره کرد که نقش مدیران ارتباطی ( شامل مدیران روابط عمومی، مدیران بازرگانی، مدیران تبلیغاتی و رسانه و … ) در توسعه ی دیپلماسی مدرن شهری بسیار حائر اهمیت است؛ چرا که این عناصر در جایگاه روایتگری از شرح رویدادهای یک شهر در گستره ی ملی و نیز تصویرسازی از یک ملت و کشور در سطح بین المللی می باشند. از این رو مدیران ارتباطی می بایست با در پیش گرفتن سیاست دیپلماسی رسانه ای، تکثرگرایی و تعامل همه جانبه با سایر نهادهای ارتباطی، ضمن انجام وظایف محوله خود در سطح سازمان، در جهت نیل به ارائه ی تصویری واقعی از کلاتشهرها به دنیای بیرون، کوشش نمایند.
همانطور که در ابتدای این یادداشت به نوع تعامل کشورها و تفاوت آن با دیپلماسی شهری اشاره کردیم، مدیران ارتباطی شهری می بایست فارغ از سیاست های دولتمردان و مواضع آنها به منظور نزدیکی تمدن ها و ملت ها تلاش نمایند تا تصویری به دور از هیاهوهای سیاسی از کشورها به دنیا مخابره نمایند؛ تصویری از مشارکت های مردمی، مدیریت محلی، کنش های فرهنگی و اجتماعی در شهر، الگوهای موفق بکار گرفته شده در معماری شهری، فرهنگ حمل و نقل عمومی، اخلاق شهروندی و آموزش های شهری که همگی می بایست با ظرافت های خاصی به نمایش جهان بیرون گذاشته شود و ضمن ارائه ی این تصویر، به رصد و پایش بازخورهای آن بپردازند.
امروزه حاکمیت های فعال در عرصه دیپلماسی خارجی، با بهره گیری از تکنیک های مدرن ارتباطی و رسانه ای، هزینه های گزافی را بر پیکره دولت ها تحمیل می کنند تا افکار عمومی یک ملت یا جهان را شکل داده و یک باور عمومی مثبت را به جای یک باور منفی در جامعه هدف ایجاد و نهادینه کنند. این هزینه صرف شده برای تغییر افکار عمومی یا ساختن یک تصویر مثبت از یک کشور در کشور دیگر، به نوعی سرمایه گذاری طولاتی مدت برای دستیابی به اهداف و سیاست های آن کشور محسوب می شود که متاسفانه کشور ما نیز در این میان تا کنون مورد آماج حملات وسیعی از سوی دول غربی و دشمنان قرار گرفته تا با ارائه ی تصویری غلط از ایران اسلامی، مردم آن را خشونت طلب و حامی تروریسم جلوه داده و با همین تکنیک تاثیر گذاری، سیاست های خود را برای تفرقه افکنی و جنگ در منطقه و از همه مهم تر منع سفر گردشگران به کشورمان پیش ببرند و ضمن منزوی کردن کشورمان در عرصه جهانی، ضربه های مهلکی در حوزه اقتصاد به ایران وارد نمایند؛ از این رو روابط عمومی کلاشهرها بعنوان بازوان اجرایی شهرداران در پیشبرد امر دیپلماسی شهری باید تلاش دو چندانی نمایند تا تصویر ارائه شده از کشورمان را به سمت کشوری صلح طلب، تعامل محور، آباد و زیبا، دارای جاذبه های گردشگری فراوان و مهمان نواز سوق دهند.

با توجه به همه ی یان توضیحات باید توجه داشت که یک مدیر ارتباطی در نقش دیپلمات ارتباطی می بایست ضمن احاطه داشتن بر معضلات و مسائل شهری و نقاط قوت و قابل ارائه ی آن، بر تاریخچه و رخدادهای اجتماعی و سیاسی، سبک زندگی بومی و محلی، نظام ساختاری، اقتصاد ملی و محلی و سایر الزامات شهری خود آگاه باشد تا بتواند در ارائه ی تصویر مطبوع از شهرو کشور خود، موفق باشد.
از آنجایی که دیپلماسی شهری می تواند نقش بسیار مهمی در رونق اقتصاد، جذب سرمایه گذار و گردشگر و افزایش رفاه شهروندان داشته باشد، خلاقیت در تبلیغات و ارائه ی یک تصویر شفاف از کشور جهت اطمینان دادن به سرمایه گذاران خارجی و ترسیم یک فرصت ایده آل برای سرمایه گذاری، استفاده از ظرفیت ها و کارراهه های انتشار تبلیغات نظیر تعامل با مسئولین و سردبیران خبری و بنگاه های تبلیغاتی، معرفی جاذیه های گردشگری با هدف جذب توریسم و فعالیت در انجمن های دوستی و بین المللی جهت استفاده از امتیازات این انجمن ها از مهم ترین فاکتورهای یک مدیر ارتباطی موفق در عرصه ی بین المللی است که می تواند رفاه و آسایش را برای همشهریان خود در مقیاس شهری و در نهایت برای همطونان خود به ارمغان آورد.
در انتها ضروری است بدانیم کلانشهر تهران بعنوان یکی از بیست پایتخت مهم دنیا و جزو ده شهر بزرگ آسيايي و بزرگترين كلان شهر خاورميانه، آسياي ميانه و قفقاز، سال هاست که بعنوان کانون تعاملات مهم شهری نقش آفرینی می کند و این فرصت بی بدیل باید مورد توجه سیاست گذاران و مسئولان شهری بمنظور توسعه روابط و تقویت همکاری های چند جانیه قرار گیرد و تا موجبات برقراری تظم، عدالت، امنیت و صلح در کنار توسعه زیرساخت های شهری، ارتقاء فاکتورهای زیست شهری و نیل به شهری هوشمند را فراهم آورند.

به قلم:سپهر پاشایی خامنه