ادغام دو معاونت شهرداری: فرصت یا تهدید؟

تهران بهشت؛سرانجام در تاریخ ۱۱ اسفند ۱۳۹۹، لایحه ادغام دو معاونت برنامه‎ توسعه شهری و امور شورا و توسعه منابع انسانی که کلیات آن پیش تر به تصویب رسیده بود، سرانجام در تاریخ ۱۱ اسفند ۱۳۹۹، در دستور قرار گرفت و در نهایت با رای موافق اعضای شورای شهر تهران، این دو معاونت ادغام شد و دفتر پایش برنامه ها ذیل این معاونت، به تصویب رسید.
به باور برخی از موافقان، این لایحه در راستای برنامه سوم شهرداری تهران است که در بهمن ۹۷ به تصویب رسیده است. بر اساس این لایحه شهرداری تهران موظف شده بود حوزه های معاونت خود را از ۹ به ۶ معاونت کاهش دهد.
از دیگر سو، برخی از موافقان این طرح، ادغام دو معاونت برنامه ریزی، توسعه شهری و امور شورا و توسعه منابع انسانی را با هدف پایان دادن به مسیر غیرقانونی می دانند که موجبات ارتقاء انضباط اداری را فراهم خواهد ساخت.
اکنون سوال اینجاست که این لایحه تا چه حد می تواند در جهت تامین منافع بخش منابع انسانی شهرداری گام بردارد؟
با نگاهی اجمالی به این طرح می توان دریافت حجم بالاي از مسائل پرسنلي در جریان ادغام دو معاونت مغفول خواهد ماند.
از دیگر سو، حذف واحد ايثارگران و ايجاد فقط يك پست كارشناس و يك پست مسئول واحد رفاه و ايثارگران، ضمن افزايش فشار كاري واحد كارگزيني در برخي موارد سهوا موجب تضييع حقوق پرسنل ايثارگر و پرسنل شهرداري خواهد شد.
این مساله همچنین سبب ادغام نامناسب جايگاه سازماني واحد هاي حضور و غياب و آمار می شود كه هر كدام شرح وظايف متفاوت از يكديگر دارند.
از دیگر سو، این اقدام همچنین سبب ادغام نامناسب ادارات تشكيلات و آموزش بدون در نظر گرفتن حجم كاري ادارات مذكور و عدم تخصيص پستهاي مناسب عليرغم ادغام صورت گرفته خواهد شد و می تواند زمینه را برای از بين رفتن انگيزه كاري پرسنل براي شايسته سالاري فراهم آورد.
شایان ذکر است تمامی سازمانها یک هدف استراتژیک را با هدف افزایش بهره وری دنبال می کنند و دستیابی به این هدف بزرگ به توانایی سازمانی و قابلیت کارکنانش بستگی دارد.
بدون شک توانایی پاسخگویی به سوالاتی از جمله اینکه آینده یک سازمان به چه سمتی پیش خواهد رفت؟ چه نوع منابع سرمایه ای، فیزیکی و یا انسانی برای بقاء در آینده مورد نیاز خواهد بود و چگونگی سازماندهی توزیع این منابع، به چگونگی سازماندهی سرمایه های انسانی بستگی دارد.
چراکه سرمایه های انسانی، پتانسیل و منابع راه حلهای خلاقانه ای را برای مسائل استراتژیک سازمان فراهم می آورند.
به عبارت دیگر، سرمایه های انسانی به مثابه سرچشمه هستند که برنامه ها و محصولات جدید از آنها نشات می گیرند.
با توجه به تعاریف فوق می توان دریافت که کمترین کار برای حوزه سرمایه های انسانی ایجاد یک تشکل واحد و کامل است که در آن به تمامی سرفصلهای مرتبط با نیروی انسانی توجه خاصی شده باشد.
در پایان می توان گفت: بخش عمده ای از مسائلی مانند آموزش، ارزیابی عملکرد، ایمنی و بهداشت، مطالعه حرکت و زمان، برابری فرصتهای استخدام، ایجاد انگیزه برای پرسنل، تولید رقابت و استعدادیابی، با حذف حوزه منابع انسانی در شهرداری تهران و ادغام آن با بخش های نامبرده، مغفول خواهد ماند و در نهایت سبب عدم دستیابی به بهره وری سازمانی می شود که مهمترین هدف اصلی یک سازمان به شمار می آید.
امید آن می رود با بازنگری در این رویکرد مانع از بين رفتن انگيزه كاري پرسنل با هدف تقویب شايسته سالاري در این سازمان باشیم.

به قلم زهره خسروی