کارتن‌خوابی سبک زندگی انتخابی یا تحمیلی

تهران بهشت ؛هنوز مدت زمان زیادی از پخش سریالی تحت عنوان ملکه گدایان نگذشته که مصاحبه یکی از اعضای شورای شهر ششم تهران در مورد این پدیده اجتماعی تفاوت‌های بسیاری با تصوری که عوام از واژه کارتن‌خواب دارند را رقم زده است.

در گوشه و کنار شهر بعضا خوانواده‌ای را می‌بینیم که در گوشه فضای سبز یا کنار پل زندگی می‌کنند و وقتی به آنها نزدیک‌تر می‌شویم متوجه میزان جبر تحمیل شده برآنان خواهیم شد که ناشی از اتفاقات به ظاهر ساده مانند یک تعدیل نیروی ساده که منجر به بیکار شدن پدرخانواده و عدم پرداخت اجاره و حکم تخلیه منزل و در نهایتا زندگی خانوادگی در پارک شده است.

اما بخش دیگری از افراد شامل معتادان نیز هستند که در پارک‌ها و حاشیه اتوبان‌ها روزگار می‌گذرانند و بدون توجه به محیط پیرامون و نگاه اجتماع به خود با حالتی ژولیده تنها دغدغه آنان تامین نیازهای اعتیاد و بعضا تغذیه است که عمدتا از بین زباله‌ها آن را تامین خواهند کرد
اما ماجرای ساکنان خیابان‌های شهر به اینجا ختم نخواهد شد، کودکان کار هم بخشی از تصویر زندگی در خیابان را به خود اختصاص داده‌اند که بعضا در یک چرخه مافیایی و مشخص مشغول فعالیت و به شکل واضح‌تر تکدی‌گری هستند و بخش دیگر آنها به جهت کمک به سرپرست خانوار (پدر ازکار افتاده یا مادر) و به دلیل سن و سال کم مشغول کار در خیابان هستند.

با این مقدمه مفصل می‌خواهیم از خانم شمس احسان، عضو شورای شهر تهران که گفته "پدیده کارتن‌خوابی یک سبک زندگی است" بپرسیم دقیقا کدامیک از موارد بالا را می‌فرمایید؟

دلیل اینکه فردی این سبک زندگی را بر می‌گزیند آیا مدیران و مسئولان گذشته و حال نیستند؟ آیا مسئولان شهری حاضرند این سبک زندگی را برای خانواده خود انتخاب کنند؟ و در آخر راهکار جنابعالی برای ریشه کن کردن این سبک زندگی چیست؟
همه می‌دانیم سبک زندگی انتخابی است اما بسیاری که به قول شما سبک زندگی "کارتن‌خوابی" را برمی‌گزینند به جبر روزگار و بی‌تعهدی مسئولان به این سبک زندگی می‌رسند و من و شما وظیفه داریم با تلاش و کارهای جهادی نگذاریم کسی به سمت زندگی با این سبک روی بیاورد. امیدواریم شما در شورای جدید متعهدانه برای برچیده شدن این سبک زندگی تلاش کنید و برنامه داشته باشید.

مهران رحمتی - فعال اجتماعی