بازگشت طالبان در افغانستان و جابجایی ناجی و جانی

آمریکا ۲۰ سال پیش به بهانه حملات ۱۱سپتامیر که توسط چندین نیروی عربستانی انجام شده بود به افغانستان حمله کرد تا به ظاهر چند هدف را دنبال کند، اول مبارزه با تروریسم، دوم مبارزه با تولید و توزیع مواد مخدر و سوم ایجاد امنیت در افغانستان اما گذشت این همه سال نشان داد آمریکا برای چپاول افغانستان و تسلط و ناامن کردن منطقه وارد این میدان شده بود، و اکنون بدون پاسخ به این سوال که بعد از ۲۰ سال به کدام هدف دست پیدا کردی و برای افغانستانی‌ها و جهان چه دستاوردی داشتی با نشان دادن چراغ سبز و هموار کردن مسیر برای طالبان به یکباره خارج شد و رفت.

شاید بسیاری بگویند آمریکا نه فقط به طالبان کمک نکرد بلکه گاهی به آنها حمله هم می‌کند اما واقعیت این است که اگر می‌بینید طالبان با تعداد پایین نیرو به راحتی در حال تسلط به همه افغانستان است حاصل ۲۰ سال حضور آمریکا در این کشور است.

مردم افغانستان با وجود اینکه خاطرات خوبی در زمینه آزادی‌های فردی و اجتماعی از دوره طالبان ندارند اما خاطرات خوبی هم دارند که شاید رفتار و حضور آمریکا باعث شده یاد آن‌ها بیافتند و امروز به راحتی کنار می‌روند تا طالبان حکومت را در دست بگیرد.

طالبان در دوره‌ای که حاکم افغانستان بود آزادی‌های فردی و اجتماعی را گرفت اما امنیت و ثبات ایجاد کرد و تولید مواد مخدر را نیز به پایین‌ترین سطح خود در تاریخ افغانستان رساند اما پس از حضور آمریکا و با گذشت ۲۰ سال شاهدیم که تروریسم در افغانستان نه فقط ریشه‌‌کن نشد که امروز پای داعش هم به آنجا باز شده، مواد مخدر نه فقط ریشه‌کن نشد که حدودا ۳۰۰ برابر بیشتر از دوران حضور طالبان تولید می‌شود و در نهایت فساد مردم را به سطوح آورده و امنیت هم به هیچ عنوان برقرار نیست و شاید مردم افغانستان ناامن‌ترین دوران خود را سپری می‌کنند.

اکنون این دستاوردهای مدیریت ۲۰ ساله آمریکا ابزاری در دستان طالبان شده تا بتواند با کمک رسانه‌ها و اعلام اینکه دیگر با آزادی‌های فردی و اجتماعی مردم کاری نداریم، کنترل شهرهای مختلف را با کمترین مقاومت در دست بگیرند.

آمریکا در این سال‌ها یک ظلم و خیانت بزرگ‌تری هم در حق مردم افغانستان کرد و آن اینکه قرار بود نیروهای نظامی آنها را آموزش بدهد و تجهیز کند اما امروز می‌بینیم که این نیروها نه آموزشی دیده‌اند و نه ابزاری برای مقابله با تهدیدها دارند.

نکته جالب اینکه در این میان جمهوری اسلامی ایران با نگاه به طالبان به عنوان یک واقعیت موجود در افغانستان که حدودا ۳۰ درصد از جمعیت افغانستان حامیان آنها هستند به دنبال ایجاد صلح و گفت‌وگوی بین افغانستانی است تا بتواند صلح، ثبات و آرامش را با مشارکت همه مردم افغاستان به همسایه شرقی برگرداند اما صهیونیست‌ها به کمک ابزار رسانه‌ای خود با جابجا کردن منجی و جانی سعی در نادیده گرفتن نقش مخرب و چپاول‌گرانه آمریکا دارند و سعی می‌کنند به کمک تحریک افکار عمومی ایران را تحت فشار بگذارند. آنها طوری تبلیغات کرده‌اند که برخی بدون اشاره به آمریکا و جنایت‌هایش از ایران می‌خواهند به جنگ طالبان برود، اما ایران به دنبال ایجاد صلح به وسیله گفت‌وگو است و امنیت و آرامش افغانستان را امنیت و آرامش خود می‌داند.

اکنون آمریکا که در این سال ها اموال مردم مظلوم و ستم کشیده افغانستان را چپاول کرده و بدون هیچ تعهدی در حال خروج است باید پاسخگوی عملکرد ۲۰ ساله خود باشد و اتفاقا ایران به دلیل میزبانی همیشگی از مردم افغانستان و همچنین تلاش برای برقراری صلح و ایجاد دولتی با مشارکت همه گروه های افغانستانی از جمله طالبان باید تحسین و حمایت شود.